Stanisław Sitek urodził się 17 listopada 1890 r. w Warszawie, w rodzinie mieszczańskiej Walentego i Wiktorii z domu Kurzelów. W rodzinnym mieście ukończył średnią szkołę techniczną dróg żelaznych z tytułem technika kolejowego. Jeszcze jako uczeń wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej i przydzielony został do Organizacji Bojowej PPS. Po ukończeniu nauki w szkole podjął pracę w kolejnictwie. W okresie Rewolucji 1905-1907 jako członek Organizacji Bojowej PPS brał udział w licznych zamachach na carskich policjantów, żandarmów i urzędników. Brał też udział w przygotowaniach do drugiego zamachu na rosyjskiego gubernatora w Warszawie - Skałowa.

    W 1909 r. poszukiwany przez rosyjską policję, zmuszony był opuścić ziemie zaboru rosyjskiego i przenieść się do Galicji. Mieszkał w Krakowie i Lwowie. Wstąpił do Związku Walki Czynnej i został bojowcem plutonu "Kuby".

    W 1910 r. S. Sitek jako emigrant wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Tam wstąpił do Związku Socjalistów Polskich ¬Oddział "Praca". Kiedy w 1913 r. w Chicago powstał Komitet Obrony Narodowej - został jego członkiem. Z czasem został zastępcą sekretarza zarządu Komitetu. Pod koniec stycznia 1915 r. Komitet wysłał go wraz z grupą ochotników do Europy. S. Sitek po przedarciu się przez walczące fronty dotarł do Galicji, gdzie wstąpił do Legionów Polskich. Służbę w Legionach rozpoczął od szeregowca. W latach 1915 - 1917 jako podoficer był związany z jednostkami wywiadu Legionów Polskich.

    W 1917r. został przeniesiony do żandarmerii i otrzymał stopień podporucznika żandarmerii. Od 11 listopada 1918r. był oficerem żandarmerii Wojska Polskiego. Kolejno był: powiatowym oficerem żandarmerii w Ostrowie, Łomży, Warszawie, Sokółce i Bobrujsku. W 1920r. był dwukrotnie awansowany do stopnia porucznika i kapitana żandarmerii. W 1921 r. wysłany został na Górny Śląsk, gdzie szkolił żandarmerię powstańczą. W latach następnych służył m. in. w Dywizjonie Żandarmerii Wojskowej nr 3 w Grodnie.

    S. Sitek po raz pierwszy zetknął się z Grudziądzem w 1922 r., gdzie w okresie od 15 września 1922 r. do 15 lutego 1923r. przebywał na IV Kursie Oficerskim Szkoły Żandarmerii Wojskowej. Uzyskał bardzo dobre postępy w nauce. Po powrocie do swojej jednostki w Grodnie został mianowany komendantem jej kadry. Rozkazem Ministerstwa Spraw Wojskowych 15 marca 1923r. został odznaczony Krzyżem Walecznym za czyny bojowe, dokonane w okresie służby w byłym I pułku piechoty Legionów Polskich.

    W dniu 15 sierpnia 1924r. S. Sitek został awansowany do stopnia majora. W 1927 r. został dowódcą 3 Dywizjonu Żandarmerii w Grodnie. W dniu 11 listopada 1928 r. został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.

   

30 stycznia 1930 roku majora Sitka wyznaczono na dowódcę Centrum Wyszkolenia Żandarmerii w Grudziądzu. Od tego momentu, aż do tragicznej śmierci na stałe związał się z Grudziądzem i żandarmską edukacją.  W marcu 1933 roku został mianowany na stopień podpułkownika. Po 1 września 1939 roku ppłk Sitek uczestniczył w walkach. Trwająca od 9 do 13 września bitwa pod Sandomierzem była chrztem bojowym batalionu Centrum Wyszkolenia Żandarmerii.

 

19 września 1939 roku ppłk Sitek wraz z większą częścią kadry Centrum Wyszkolenia Żandarmerii dostał się do niewoli radzieckiej. Prawdopodobnie wiosną 1940 roku został zamordowany strzałem w tył głowy, dzieląc w ten sposób tragiczny los wielu bohaterów Rzeczypospolitej Polskiej. Jego nazwisko znalazło się na liście ostaszkowskiej.

W 2007 roku ppłk Sitek został przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego pośmiertnie awansowany do stopnia pułkownika. 

Mianowania na kolejne stopnie wojskowe:
-Wyższy Kurs Żandarmerii dla starszych stopniem podoficerów – 1917 rok
- podporucznik – 1918 rok
- porucznik – 1920 rok
- kapitan (rotmistrz) – 1920 rok
- major – 1924 rok
- podpułkownik – 1933 rok
- pułkownik – 2007 rok 

Nadane Ordery i Odznaczenia Wojskowe:
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 1923 rok
- Krzyż Walecznych – 1923 rok
- Złoty Krzyż Zasługi – 1928 rok
- Krzyż Niepodległości z Mieczami – 1931 rok